آفت کش های بیوشیمیایی اخیراً یک آفت کش بسیار مرسوم هستند و باید دو الزام زیر را برآورده کنند.یکی این که هیچ سمیت مستقیمی برای جسم کنترل ندارد، بلکه فقط اثرات ویژه ای مانند تنظیم رشد، تداخل در جفت گیری یا جذب دارد.دیگری یک ترکیب طبیعی است، اگر به طور مصنوعی سنتز شود، ساختار آن باید مانند یک ترکیب طبیعی باشد (تفاوت در نسبت ایزومرها مجاز است).عمدتاً شامل دسته‌های زیر می‌شود: مواد شیمیایی شیمیایی، تنظیم‌کننده‌های رشد طبیعی گیاه، تنظیم‌کننده‌های طبیعی رشد حشرات، مقاوم‌کننده‌های طبیعی گیاهان و غیره.

آفت کش های میکروبی به آفت کش هایی اطلاق می شود که از موجودات زنده مانند باکتری ها، قارچ ها، ویروس ها، تک یاخته ها یا میکروارگانیسم های اصلاح شده ژنتیکی به عنوان مواد فعال استفاده می کنند.مانند باسیلوس، استرپتومایسس، سودوموناس و غیره.

آفت‌کش‌های گیاه‌شناسی به آفت‌کش‌هایی اطلاق می‌شوند که مواد مؤثره آنها مستقیماً از گیاهان مشتق می‌شوند.مانند ماترین، آزادیراکتین، روتنون، استول و غیره.

آنتی بیوتیک های کشاورزی به مواد آلی طبیعی تولید شده در فرآیند فعالیت های حیات میکروبی اطلاق می شود که می توانند اثرات دارویی خاصی را بر روی پاتوژن های گیاهی در غلظت های کمتر نشان دهند (به طور عمده به اثر مهار یا کشتن باکتری های بیماری زا اشاره دارد).مانند اورمکتین، کاسوگامایسین، اسپینوساد، ایورمکتین، جینگانگمایسین و غیره.

البته لازم به ذکر است که آنتی بیوتیک های کشاورزی از طریق تخمیر میکروبی تولید می شوند.اگرچه آنها آفت کش های بیولوژیکی نیز هستند، اما از نظر الزامات داده های ثبتی، به جز برخی از موارد آزمایشی که به دلیل ویژگی های خاص محصول قابل ارائه نیستند (می توان برای کاهش آن اقدام کرد)، برخی دیگر اساساً معادل آفت کش های شیمیایی هستند.در حال حاضر، تقریباً هیچ کشور دیگری در جهان آن را به عنوان یک آفت کش بیولوژیک نمی شناسند، اما از منظر منبع، وضعیت تحقیق و کاربرد، آفت کش های آنتی بیوتیکی هنوز یک دسته بسیار مهم از آفت کش های بیولوژیکی در تاریخ کشور من و اکنون هستند.